High Tech Waterbouwen

Menig bezoeker zal op de terugreis de opgedane kennis en inspiratie nog eens de revue hebben laten passeren. Het programma liet dan ook geen mogelijkheid onbenut om de waterbouwer tot nieuwe ideeën en innovatieve gedachten te brengen. Zo was er na de opening ruimte voor dr.ing. André Schiele. Dr.ing. Schiele is van origine ruimtevaarttechnoloog en werkte onder andere mee aan Philae, de lander van de ESA die in november 2014 een succesvolle landing maakte op een komeet. Het is zijn ambitie om ruimtevaarttechnieken toe te passen in de waterbouw. In eerste instantie klinkt dat wel heel buitenaards, maar zijn heldere presentatie ‘from space to water’ maakte het voor de toehoorders een volkomen logische stap. Waarom hij de overstap maakt van de ruimte naar de waterbouw? “Het is te oppervlakkig om te zeggen been there, done that,” zegt Schiele met een lach. “Maar ik wil nu iets voor onze aarde betekenen, in plaats van voor de ruimte.”

Winnaars Waterbouwprijs 2018

Jordy Schutte, Waterbouwprijswinnaar 2017, mocht een primeur delen: het Havenbedrijf Rotterdam gaat op basis van zijn afstudeeronderzoek een onderzoek doen naar onderwaterverankering. “Als je als klein jochie van vier in een veel te groot hesje mee mag met je vader en zo de waterbouwwereld binnenstapt, maakt dit de cirkel wel heel mooi rond.” Schutte introduceerde daarna als volleerd dagvoorzitter de genomineerden en reikte na de bekendmaking de prijzen uit. Dit jaar viel de eer te beurt aan Niels de Vos en Stefan Gerrits, respectievelijk winnaars in de categorieën hbo en wo. De Vos won met zijn onderzoek over subsea chain cutting trenching. De jury was onder de indruk van zijn heldere omschrijving van dit complexe onderwerp en zijn systematische afwegingen voor de verschillende oplossingsrichtingen voor de optimalisatie van dit specifieke en uitdagende baggerproces. Runners-up waren Paul Sinnema en Marco Aldershof, terwijl Kim van Rossum de derde prijs in ontvangst mocht nemen. In de categorie wo mocht Stefan Gerrits de eerste prijs ophalen op het podium. Zijn onderzoek Feasibility study of the Hub and Spoke concept in the North Sea levert volgens de jury een belangrijke bijdrage aan een vraagstuk van de energietransitie. Hij onderzocht de mogelijkheid om via eilanden windmolenparken te verbinden aan het elektriciteitsnet. Prijzenswaardig vond de jury zijn marktanalyse waarin niet alleen omgevingscondities van water en grond mee waren genomen, maar ook de bouwmethoden, bouwkosten én opbrengsten van zo’n eiland. De tweede en derde plaats waren voor Marco de Ridder en Mick van Montfoort.

Bekijk hier de films over de genomineerden.

Bouwen in de Noordzee

Niet alleen door de wol geverfde waterbouwers, maar ook verrassend veel studenten bezochten de Waterbouwdag. Zij grepen de kans aan om de bedrijven in onze branche beter te leren kennen. “Natuurlijk kun je ook de website uitpluizen, maar hier kun je in gesprek gaan en krijg je een veel beter beeld van een bedrijf waar je stage wilt lopen of wilt werken later,” vond een hbo-studente, terwijl zij onderweg was naar de eerste parallelle sessie. Het programma bood de mogelijkheid om bij vier parallelle sessies, diverse lezingen bij te wonen over onderwerpen waarvan waterbouwharten sneller gaan kloppen. Van high tech oplossingen voor sluizen en waterkeringen tot de inzet van big data en simulatoren. Tijdens een sessie werd in een uur een manifest opgesteld over bouwen in de Noordzee. Voor of tegen: dat een eventueel bouwwerk een combinatiefunctie moet vervullen met aandacht voor de natuur was duidelijk. Diverse professionals presenteerden hun idee, dat Nederland niet alleen ruimte-uitbreiding biedt, maar bijvoorbeeld ook bescherming tegen de stijging van de zeespiegel. Zo was er het vliegveld in zee, de Nova Delta, DTP en de Haakse Zeedijk.

Vissen naar plastic

Met de College Tour halen jonge waterbouwers interessante spelers in de branche naar de Waterbouwdag. Dit jaar was dat niemand minder dan Boyan Slat. Slat bedacht op eigen houtje een idee om plastic in de oceanen op te ruimen. The Ocean Cleanup is eenvoudig gezegd een 600 meter lange buis met schermen eronder die op dit moment in de grootste plasticverzamelplek van de wereld, de Great Pacific Garbage Patch, zijn eerste echte vaart uitvoert. “Inmiddels doe ik dat niet meer alleen hoor, maar samen met zo’n 70 FTE personeel,” aldus Slat, die onder leiding van interviewer Auke Terlouw uitweidde over zijn project en het ontstaan ervan. “Op mijn zestiende dook ik tijdens een vakantie in Griekenland en zag daar meer plastic dan vissen. Toen bedacht ik me: hoe zouden we dat kunnen opruimen? Er waren veel mensen die zeiden dat dat niet kon. Maar ik probeer altijd wat ik hoor te scheiden: is dit echt iets fundamenteels wetenschappelijks, of is dit een mening?” Het bleken slechts meningen te zijn, maar dat neemt niet weg dat je een behoorlijke dosis vasthoudendheid moet hebben om een project als dit van de grond te trekken. Slat wist door die vasthoudendheid, zijn rationele uitgangspunten, uiteraard het briljante idee en onder andere een viraal gaande TEDX-speech voldoende middelen binnen te halen om nu dan echt van start te gaan. “Het spannende nu is om te kijken of systeem 001, dat we Wilson hebben gedoopt, het echt gaat houden. Uiteindelijk moeten we zo’n 2000 kilometer uit de kust gaan werken en dan is het wel vervelend als je iets bent vergeten of iets niet werkt,” aldus Slat, met een halve glimlach. De Ocean Cleanup maakt gebruik van de natuurlijke golfstromen in de oceaan en heeft relatief lage kosten. Slat ziet zelfs mogelijkheden om het winstgevend te maken. Op een vraag uit de zaal daarover antwoordde hij: “Wat we met het plastic gaan doen? Sommige stukken drijven al 50 jaar rond, dat is zo poreus dat je het niet zomaar kunt hergebruiken. Je kunt het wel verwerken in nieuwe producten, die je kunt verkopen. Een zonnebril gemaakt van gerecycled plastic uit de oceaan is misschien qua materiaal niet veel waard, maar het verhaal eromheen is fantastisch. Dat is waar we de waarde uithalen.”